Laureatki Nagrody im. Kazimiery Bujwidowej 2022

– Potrzebujemy opowieści o kobiecej sile i mocy. Niezbędne jest, by wybrzmiały nasze herstorie, by docenione zostały należycie kobiece sukcesy i osiągnięcia. Dlatego powołanie Nagrody im. Kazimiery Bujwidowej jest tak ważne. Jest to szansa, by docenić krakowianki, które stawiają czoła wyzwaniom i czynią nasze miasto lepszym każdego dnia – mówiła podczas otwarcia poniedziałkowej gali Nina Gabryś, pełnomocniczka prezydenta miasta Krakowa ds. polityki równościowej, która jest jednocześnie pomysłodawczynią ustanowienia tego wyróżnienia.

Do nagrody zostało zgłoszonych aż 40 kandydatek, a wybór nagrodzonych odbywał się poprzez głosowanie. Kapituła przy wyborze kandydatek do Nagrody im. Kazimiery Bujwidowej uwzględniała w szczególności znaczący wpływ na otaczającą rzeczywistość oraz dziedzinę działalności, zaangażowanie w pracę na rzecz równouprawnienia, efekty i zakres działań oraz innowacyjność i różnorodność podejmowanych prac.

– Przez wiele wieków kobiecy wkład w rozwój świata pozostawał przemilczany, a ich perspektywa pozostawała wykluczona z głównego nurtu. Odzyskiwanie tej opowieści jest niezwykle istotne. Miasto przyszłości to takie, które tworzymy wspólnie, to miasto które postulaty równości traktuje priorytetowo i jest opowieścią na równi kobiet i mężczyzn – mówił w trakcie wręczenia nagród prezydent Krakowa Jacek Majchrowski.

Krakowianki są siłą miasta – to hasło towarzyszyło nie tylko temu wydarzeniu, ale także debacie, która odbyła się po oficjalnej części z udziałem nagrodzonych kobiet.

Nagroda im. Kazimiery Bujwidowej została uchwalona przez Radę Miasta Krakowa w grudniu 2021 r., a tytuł przyznaje corocznie prezydent Krakowa na wniosek Kapituły Nagrody za poprzedni rok kalendarzowy i jest jedną z wielu inicjatyw podejmowanych w ramach projektu parasolowego #krakowianki.

Ustanowienie tej nagrody ma na celu tworzenie silnej reprezentacji kobiet we wszystkich dziedzinach życia publicznego, wspieranie kobiet w ich działaniach oraz walkę z dyskryminacją ze względu na płeć.

Renata Kopyto

Renata Kopyto od 2000 roku kieruje Domem Norymberskim w Krakowie, gdzie tworzy ambitny program prezentujący licznych artystów oraz organizuje szereg przedsięwzięć związanych z niemieckim językiem i kulturą tego kraju. Jest inicjatorką i organizatorką międzynarodowych projektów kulturalnych, w których przedstawia kobiecą perspektywę i promuje artystki i twórczynie. Pełni także funkcję wiceprezeski w Towarzystwie Polsko-Niemieckim oraz działa na polu sztuki teatralnej, realizując produkcję spektakli. Dzięki swojej działalności Renata Kopyto wykreowała przestrzeń, w której uznane artystki, twórczynie, myślicielki mogą opowiadać swoim językiem o świecie widzianym przez pryzmat kobiecego doświadczenia i wrażliwości.

prof. dr hab. n. med. Dominika Dudek

Profesor Dominika Dudek – lekarka, psychiatra, profesorka nauk medycznych, prezeska Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz kierowniczka Katedry Psychiatrii i Kliniki Dorosłych Collegium Medicum UJ. Jest autorką licznych publikacji naukowych i książek, redaktorką naczelną czasopisma „Psychiatria Polska” oraz inicjatorką spotkań „Rozmowa nie boli” i „Rozmowy o człowieku”. Profesor Dudek angażuje się również w tematy społeczne, takie jak dyskryminacja osób LGBT czy kryzys humanitarny związany z wojną na Ukrainie. W swoich działaniach także zwraca uwagę na problem starzenia się społeczeństwa i jego wpływ na zdrowie publiczne i międzypokoleniową odpowiedzialność.

Joanna Gotfryd i Agnieszka Czmyr-Kaczanowska

Joanna Gotfryd i Agnieszka Czmyr-Kaczanowska to współzałożycielki Fundacji oraz portalu mamopracuj.pl oraz Banku Talentów Kobiet talenti.pl. Od 12 lat wspierają rozwój kobiet w sferze zawodowej i osobistej, szczególnie wzmacniając mamy powracające na rynek pracy. Fundacja oferuje wiele narzędzi i programów, takich jak mentoring czy szkolenia, które pomagają kobietom osiągnąć równowagę między życiem prywatnym a zawodowym. W ramach swoich działań fundacja skupia się na propagowaniu pracy zdalnej oraz tworzeniu bazy pracodawców przyjaznych rodzicom. Celem organizacji jest zmniejszenie luki płacowej w Polsce i szerzenie koncepcji diversity & inclusion w firmach oraz na rynku pracy.

Olha Menko

Olha Menko jest Ambasadorką Wielokulturowości, prezeską zarządu Fundacji Instytut Polska-Ukraina oraz założycielką portalu UAinKrakow.pl oraz kanałów informacyjnych w Poznaniu i Warszawie, skierowanych do społeczności ukraińskiej. Olha aktywnie pomaga uchodźcom, osobom z niepełnosprawnościami i rodzinom z dziećmi z niepełnosprawnościami. Jest również orędowniczką integracji Ukraińców w lokalnej społeczności i uczestniczy w międzynarodowych spotkaniach oraz wydarzeniach medialnych. Jej fundacja pomogła ponad milionowi Ukraińców w Polsce uzyskać informacje w ich ojczystym języku na temat ważnych kwestii, takich jak wsparcie psychologiczne i legalny pobyt.

Wszystkie zgłoszone kandydatki do II edycji Nagrody im. Kazimiery Bujwidowej:

• Katarzyna Chodoń
• Magdalena Chuderska-Hrabiec
• Katarzyna Corominas
• Marta Czubaj-Kowal
• Iwona Demko
• Anita Dolly Panek
• Iwona Dopierała-Światłoń
• Magdalena Dropek
• Monika Firlej
• Edyta Gawron
• Daria Gosek-Popiołek
• Marta Grabowska
• Janina Ili
• Małgorzata Jantos
• Joanna Katarzyna Warchał-Beneschi
• Łucja Kłańska-Kanarek
• Alicja Kokoszka
• Małgorzata Kuciel
• Olga Łaniewska
• Teodozja Maliszewska
• Jadwiga Mizierska
• Nadiia Moroz-Olshanska
• Katarzyna Pilitowska
• Ewelina Pytel
• Olga Rodak
• Krystyna Slany
• Magda Stęga
• Beata Anna Symołon
• Róża Szafranek
• Karolina Sztyler
• Agnieszka Szuścik-Zięba
• Małgorzata Szydłowska
• Iwona Wernikowska
• Małgorzata Woźniak-Słota
• Weronika Wójcik
• Jadwiga Wójkowska-Mach

Kazimiera Bujwidowa urodziła się w 1867 roku, działała w Krakowie na rzecz równouprawnienia kobiet i mężczyzn i do dziś pozostaje inspiracją. Walczyła z analfabetyzmem, ułatwiając dostęp do oświaty, szczególnie dziewczętom. Była propagatorką bezpłatnych czytelni dla dzieci i młodzieży. Przewodniczyła Krakowskiej Czytelni dla Kobiet – miejscu wspierającemu ruch emancypacyjny. Kazimiera Bujwidowa była jedną z prekursorek walki o prawa kobiet do studiów wyższych i stworzyła pierwsze gimnazjum dla dziewcząt z egzaminem maturalnym, a także angażowała się w walkę o prawo kobiet do głosowania w wyborach powszechnych.